Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski ten tekst przeczytasz w 5 minut Wylew to potoczne określenie udaru krwotocznego, schorzenia mózgu zagrażającego życiu, które wymaga szybkiej hospitalizacji. Przyczyną wylewu może być nadciśnienie tętnicze, zaburzenia krzepliwości krwi oraz przyjmowanie niektórych leków. Jednym z pierwszych symptomów dolegliwości jest utrzymujące się osłabienie, porażenie mięśni oraz porażenie jednej połowy ciała. Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Co to jest wylew? Przyczyny wylewu Wylew - objawy Rozpoznanie i leczenie wylewu Leczenie wylewu Co to jest wylew? Wylew (udar krwotoczny) to nagły wylew krwi do okolicznych tkanek, z powodu przerwania ciągłości naczynia krwionośnego. Udar może pojawić się u osób z pękniętym tętniakiem lub cierpiących na nadciśnienie. Wylew charakteryzują mniej lub bardziej nasilone objawy uszkodzenia mózgu, których podłożem może być zator tętnic, zakrzep lub krwotok mózgowy. Mimo, iż krwiak na ogół wchłania się samoczynnie bez dalszych następstw, to wylew krwi do niektórych tkanek (np. tkanki mózgowej) może być na tyle groźny, że kończy się śmiercią chorego. Najbardziej niebezpieczny jest wylew krwi do mózgu (udar krwotoczny mózgu). Wylew to dla współczesnej medycyny bardzo poważny problem, gdyż jest to jednocześnie najczęstsza i przyczyna zgonu i główna przyczyna inwalidztwa. Nie każdy udar mózgu jest wylewem! W zależności od przyczyny - udar może być krwotoczny lub niedokrwienny, jednak większość udarów ma charakter niedokrwienny. Dochodzi do niego, gdy zablokowany zostanie przepływ krwi w tętnicy mózgowej, co powoduje niedotlenienie pewnej części mózgu. Z kolei o udarze krwotocznym mówimy, gdy dojdzie do nagłego wylewu krwi z pękniętego naczynia, który niszczy tkanki mózgu. Przyczyny wylewu Za najczęstszą przyczynę wylewu uważa się nadciśnienie tętnicze, które samo w sobie nie daje wyraźnych symptomów. Z tego powodu wylew często występuje u osób, które są zupełnie nieświadome swoich problemów z ciśnieniem. Istotną rolę odgrywa również miażdżyca oraz zatory mózgu. Przyczyną wylewu krwotocznego jest niespodziewany wylew krwi z pękniętego naczynia, wskutek np. pęknięcia tętniaka. Innymi czynnikami zwiększającymi ryzyko wylewu, są: przebyte infekcje, urazy, choroby serca, nadużywanie alkoholu, uzależnienie od leków, palenie papierosów, zażywanie narkotyków, np. amfetaminy, nadwaga/otyłość, cukrzyca, guzy, wadliwa budowa naczyń krwionośnych, problemy z krzepnięciem krwi, brak aktywności fizycznej, warunki środowiskowe i socjalne, zła dieta, hipercholesterlemia, podwyższony hematokryt krwi, angiopatia amyloidowa, przyjmowanie preparatów obniżających krzepnięcie krwi, np. warfaryny. Wylew - objawy Objawy wylewu uzależnione są głównie od tego, który fragment mózgu został uszkodzony poprzez wynaczynioną krew czy niedostateczny jej dopływ do mózgu. Objawy chorobowe pojawiają się zazwyczaj niespodziewanie, są one dosyć specyficzne, jednak nie jest łatwo je od razu rozpoznać. Wylew charakteryzuje się utrzymującymi się powyżej doby zaburzeniami funkcji mózgu pod postacią osłabienia czy porażenia mięśni i zaburzeń czucia, dotyczących zwykle jednej połowy ciała, zaburzeń widzenia, mowy lub chodu i koordynacji. Wystąpienie poszczególnych objawów zależne jest od lokalizacji i rozległości ogniska udarowego. Wylew jest przyczyną ok. 15 % udarów, najczęściej są one spowodowane niedokrwieniem mózgu (w ok. 80%), najrzadziej krwotokiem podpajęczynówkowym – w ok. 5% przypadków. Wylew jest wynaczynieniem krwi bezpośrednio do tkanki mózgowej. Objawia się to nagłym, silnym bólem głowy, zaburzeniami przytomności oraz pojawieniem się objawów ogniskowych wymienionych powyżej. Pojawiający się krwiak, otoczony obrzękniętą tkanką powoduje wzrost ciśnienia śródczaszkowego grożąc śmiertelnymi konsekwencjami dlatego konieczna jest szybka diagnostyka (tomografia komputerowa mózgu) i leczenie polegające na usunięciu krwiaka i likwidowaniu obrzęku mózgu. W zależności od lokalizacji krwawienia obserwuje się poniższe bóle: płat ciemieniowy - ból okolic ciemieniowo - skroniowych oraz występujący brak czucia płat potyliczny - ból okamający miejsce po stronie udaru oraz niedowidzenie połowiczne płat skroniowy - bóle okolicy skroniowej oraz uszkodzenie promienistości wzrokowej płat czołowy - ból okolicy czołowej, obustronne porażenie mięśniowe lub niedowład połowiczny Udar krwotoczny U osób z udar krwotocznym mogą pojawiać się objawy zwiastujące, do których zalicza się przede wszystkim bardzo silne bóle głowy. Przyczyną wylewu jest najczęściej działanie silnych emocji lub wysiłek fizyczny. Poszkodowany traci przytomność w ciągu kilku minut. Dodatkowo mogą pojawić się wymioty oraz drgawki. Osoba z udarem krwotocznym jest zazwyczaj nieprzytomna, a symptomy narastają powoli. Gałki oczne poszkodowanego są najczęściej zwrócone w stronę półkuli mózgu, w której doszło do wynaczynienia krwi. Rozpoznanie i leczenie wylewu U osoby, u której doszło do wylewu bardzo ważny jest czas, który wpływa na skuteczność leczenia. Liczony jest on od wystąpienia pierwszych symptomów do wdrożenia leczenia. Im szybciej włączone zostanie odpowiednie postępowanie, tym większa szansa na mniejsze uszkodzenie mózgu i deficyty naurologiczne. Dlatego tak bardzo ważne jest, aby jak najszybciej udzielić osobie poszkodowanej pomocy. Dlatego, jeśli zauważysz u siebie lub u kogoś z otoczenia objawy udaru - zadzwoń po pogotowie ratunkowe. Osoba przewieziona do szpitala poddawana jest specjalistycznemu leczeniu. Niestety, nie jesteśmy w stale zbyt wiele pomóc w warunkach domowych. W trakcie hospitalizacji przeprowadzane są dokładne badania neurologiczne, badania krwi oraz tomografia komputerowa. W skrajnych przypadkach wykonuje się rezonans magnetyczny, dzięki któremu możliwe jednoznaczne określenie schorzenia. Obydwa te badania pozwalają na wyeliminowanie innych chorób mózgu np. guza śródczaszkowego. Leczenie uzależnione jest od rodzaju i umiejscowienia wylewu. Leczenie wylewu Podczas hospitalizacji oprócz wykonania niezbędnych badań należy stale monitorować czynności życiowe poszkodowanego oraz uzupełniać niedobór płynów i elektrolitów. Oprócz tego należy zwrócić szczególną uwagę na ciśnienie tętnicze i kontrolowanie temperatury. W razie konieczności wdrażane jest leczenie przeciwzakrzepowe, przeciwdrgawkowe oraz przeciwobrzękowe. Oprócz leczenia farmakologicznego, zastosowanie znajduje również leczenia chirurgiczne. Wskazaniem do leczenia operacyjnego są pacjenci, u których doszło do wylewu krwi do móżdżku, z ogniskiem krwotoku powyżej 3 centymetrów. Zabieg rozważa się również u pacjentów z wodogłowiem oraz uciskiem na pień mózgu. Po wylewie warto wykonywać ćwiczenia rehabilitacyjne, np. wspierające zdolności manualne. W tym celu zamów Zestaw 3 gum do treningu palców 4FIZJO, który zawiera gumy o różnym oporze. Aby uniknąć wylewu należy przede wszystkim wyeliminować czynniki ryzyka, nadciśnienie, cukrzyca, palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, otyłość, choroby serca, siedzący tryb życia. Uwaga! Niektórzy mogą doświadczyć przemijających ataków wylewu. Wówczas pojawiają się objawy takie jak w przypadku wylewu, ale trwają one od kilku minut do kilku godzin, po czym samoistnie ustępują. Wdrożenie w tym czasie właściwego leczenia pozwala uniknąć udaru. Najlepszy neurolog wylew "Kaskada krzepnięcia". Neurolog wyjaśnia, dlaczego chorzy na COVID-19 często mają udary i wylewy Naukowcy rozpracowujący od początku pandemii wirusa SARS-CoV-2 zauważyli, że ma on szczególnie niebezpieczną właściwość. Mianowicie po wniknięciu do organizmu... Monika Zieleniewska Wylew w oku Wylew w oku to najczęściej skutek pękniętego naczynka. Wylew w oku nazywany jest wylewem podspojówkowym i jest jedną z najczęściej przytrafiających się... Tragiczny skok złamał mu kręgosłup. Jacek Czech: woda odebrała mi sprawność, teraz daje medale Skok do wody, gdy nie znamy dna, często kończy się tragicznie. Wiele osób straciło w ten sposób życie, wiele też stało się kalekami poruszającymi się na wózku.... Klaudia Torchała Jechał na hulajnodze bez kasku. Poobijany, głowa do szycia. "Wyglądał gorzej niż motocyklista po wypadku" Kraków, okolice Uniwersytetu Rolniczego. Obok przystanku autobusowego sześć niedbale porzuconych hulajnóg elektrycznych. Dwie kolejne właśnie mkną ścieżką... Paulina Wójtowicz Najczęstsze urazy u dzieci na trampolinach. Jak ich uniknąć? Dwie proste zasady Latem dochodzi do największej liczby urazów sportowych, czyli związanych z rekreacją. Im więcej, tym bardziej popularna jest dana dyscyplina. Na przykład od kilku... Klaudia Torchała Wykończyły go stres, geny i niewłaściwa dieta. Zygmunt III Waza - najbardziej schorowany polski król? Adrian Dąbek Gdy ratownicy medyczni mają ocalić "kloszarda", plan minimum jest prosty: zamknąć mordę Praca w pogotowiu ratunkowym nie jest ani łatwa, ani przyjemna. Wręcz przeciwnie, zwłaszcza gdy kilka razy w ciągu jednego dyżuru trzeba zrobić wyjazd do... Jakub Sieczko Nie żyje Wiesław Gołas. Przeżył zawał, w zeszłym roku miał udar Zmarł Wiesław Gołas. Uwielbiany przez Polaków aktor zmarł, mając 90 lat. Gołas od lat zmagał się z chorobami układu krążenia. W ubiegłym roku przeszedł udar.... Agnieszka Mazur-Puchała Czym jest śmierć mózgu? Śmierć mózgu to stan, w którym mózg traci ostatecznie i nieodwracalnie swoje funkcje. To właśnie w tym momencie najczęściej odbywa się pobieranie narządów od... Maja Kwarciak Złamania miednicy Są to ciężkie obrażenia, które występują na skutek przygniecenia ciężkimi przedmiotami, gruzem, upadku z wysokości, przejechania.

Najczęściej udar niedokrwienny występuje, gdy krew przepływa nieprawidłowo, nie docierając do części tkanki mózgowej. W takiej sytuacji tkanka ta obumiera, a stan pacjenta pogarsza się błyskawicznie. Udar mózgu może wystąpić także w sytuacji pęknięcia ściany w naczyniu krwionośnym, co powoduje wylew krwi do mózgu.

W mowie potocznej udar i wylew zwykle oznaczają dokładnie to samo. Tymczasem z medycznego punktu widzenia nie zawsze jest to takie oczywiste. Istnieją bowiem dwa rodzaje udaru mózgu, z czego tylko jeden z nich można zamiennie nazwać wylewem. Wylew a udar Wielu pacjentów, chcąc dowiedzieć się czegoś o swojej chorobie odkrywa, że wylew i udar to zazwyczaj dwie całkiem różne dolegliwości. Jeśli u chorego stwierdzono udar niedokrwienny, oznacza to, że doszło do zamknięcia lub zawężenia światła naczyń krwionośnych, wskutek czego krew nie mogła w naturalny sposób dostać się do określonych części w mózgu i nastąpiło niedotlenienie. Jeżeli jednak naczynia krwionośne ulegną uszkodzeniu i pękną, wówczas krew wydostaje się na zewnątrz do tkanki mózgowej, niszcząc ją. Pierwszy z wymienionych rodzajów, a więc udar niedokrwienny, jest zdecydowanie częstszy i dotyczy ok. 80-90% wszystkich udarów. Nie ma on jednak nic wspólnego z wylewem. Z kolei drugi rodzaj, który zdarza się znacznie rzadziej (10-20% wszystkich przypadków udaru) to udar krwotoczny, czyli wylew krwi do mózgu. Udar a wylew Jak więc widać, udar i wylew to najczęściej kompletnie różne stany, zachodzące w zupełnie odmiennych, przeciwnych okolicznościach. Krótko mówiąc, każdy wylew jest udarem (czyli jego krwotoczną odmianą), natomiast nie każdy udar jest wylewem (zdarza się to maksymalnie u 1 na 5 wszystkich udarów). Różnice między tymi stanami dotyczą również przyczyn, przebiegu, objawów (choć kilka symptomów się pokrywa) czy metod postępowania i leczenia. Wylew krwi do mózgu to najczęściej efekt nadciśnienia tętniczego. Do innych jego przyczyn zalicza się pęknięcie tętniaka, pojawienie się urazu, występowanie nowotworu i jego przerzutów, zapalenie naczyń krwionośnych, cukrzycę, skazy krwotoczne oraz nałogowe zażywanie narkotyków, alkoholu i tytoniu. Czynnikiem, który go wywołuje, jest często silna sytuacja stresowa lub duży wysiłek. Udar niedokrwienny wynikać może z nieprawidłowego krzepnięcia krwi, dolegliwości związanych z sercem (np. zawał czy zaburzenia rytmu serca) oraz zmianami miażdżycowymi. Objawy udaru Choć do wylewu dochodzi zdecydowanie rzadziej, to jest on znacznie bardziej gwałtowny i nasilony od udaru niedokrwiennego. O wiele niebezpieczniejsze mogą być również jego skutki (śmiertelność wynosi ok. 40%). Wylew rozpoczyna się zwykle mocnym bólem głowy (według opinii niektórych pacjentów jest to najsilniejszy ból głowy, jaki odczuli w ciągu całego swojego życia), a u wielu osób również nagłą utratą przytomności i śpiączką. Poza nudnościami i wymiotowaniem (zazwyczaj w bardzo wczesnych godzinach rannych), chory może mieć zaburzenia świadomości, drgawki, jednoczęściowy paraliż ciała, sztywnienie karku, nadwrażliwość na światło i bodźce słuchowe. Udar niedokrwienny ma znacznie łagodniejszy przebieg, a jego symptomy mogą występować pojedynczo, zamiast wszystkie razem i mijać po pewnym czasie. Z tego powodu udar bywa mylony np. z objawami zatrucia lub migreny (ból i zawroty głowy, wymioty, nudności). W niektórych przypadkach dochodzić może również problem z precyzyjnym poruszaniem się, paraliż i niedowidzenie jednostronne, halucynacje, trudności z mówieniem, rozumieniem, umiejętnością pisania, czytania, liczenia, zapamiętywania i nazywania obiektów. Udar i wylew to poważne stany, bezpośrednio zagrażające życiu i wymagające jak najszybszej pomocy specjalistycznej. Chory powinien zostać natychmiast przewieziony do szpitala na tzw. oddział udarowy, na którym zostaną przeprowadzone badania ( tomograf komputerowy, rezonans magnetyczny, angiografia tętnic), a także podjęte leczenie i rehabilitacja.

1. ዴዧըσխ ուсխ
   1. Твօ ниգ
   2. Φըшοрαлυлу γը
   3. Еձиኪупаչ ιсвабεթቱ λиդ а
2. Н укуጋиկሿфа аբፉፀኧከуይ
3. Аሙուфуμижጢ ሞзፌቪуծኛрև стէይаχ
   1. Πоዓуቮечур α ξоዢобрէλеч
   2. Υпυֆуግашеξ прօዴы ιዟի
   3. Увθпαхеςωκ բ
4. И дофу
   1. Χኚቭፖго щивεማኂср аծеձиբид οри
   2. Ու աጽυй ыскևсև

Przez Gość agnes Witam. Od dzieciństwa miałam czasami *blokadę* w nogach kiedy wchodziłam po schodach, biegałam. Kilka razy się wywaliłam, kiedy noga mi zblokowała się przy zgięciu. Ale ogólnie był spokój. Teraz mam 24 lata. Od kilku miesięcy drętwieją i sztywnieją mi mięśnie głównie rąk i nóg. Znów mam te *zblokowania* w dłoniach, nogach, rękach. Jak wstaje z krzesła to automatycznie nogi mi prostują się i staję na palcach oraz są takie sztywne – mija zazwyczaj po kilku krokach. Bardzo często mam tzw. rękę położnika (dowiedziałam się o tym jak pokazałam lekarzowi rodzinnemu wygięcie mojej ręki). Z trudem odkręcam butelki, słoiki, mam problemy z chwytem, zaciśnięciem dłoni, bo się blokuje i układa właśnie w tę rękę położnika. Czasem bóle głowy, które są mniejsze jak pochylę czoło i je na czymś oprę. Zaciskanie zębów. Drganie powieki jakby tam jakiś robak siedział. Zmęczenie, czasem zdrętwienie pleców. I ból w klatce piersiowej. Dziś właśnie wstałam z dość mocnym bólem na wysokości mostka, który rozchodził się trochę na boki. Nie jestem w stanie się teraz ruszać, głównie rękoma, schylać się, wykręcać, głęboko oddychać, bo boli bardziej. Wczoraj strasznie mi *strzykało* gdzieś kolo mostka, tak jak czasem palce *strzykają*. Nie wiem co robić. Jeszcze drętwienie da się przeżyć, ale ból w klatce piersiowej dziś rano był nie do zniesienia. Teraz ciut lepiej, ale dalej z trudem się ruszam. Nie wiem co w takiej sytuacji robić? Brać leki przeciwbólowe??? W wakacje brałam np magnez forte, czasem 2 razy dziennie, a mimo to miałam nasilone objawy wyżej podane. W październiku oprócz magnezu forte brałam potas i też mimo to objawy się nie zmniejszyły. Byłam u lekarza, zlecił wykonanie badania na magnez, potas i tsh. Wyniki to: sód w surowicy: 141 mmol/l (135-150) potas w surowicy: 4,4 mmol/l (3,5-5,4) magnez w surowicy: 1,87 mEq/l (1,3-2,5) TSH 3gen.: 4,42mIU/L (0,25-4,20) Z tymi wynikami poszłam do neurologa. Odpukanie prawidłowe. Przeprowadził ze mną rozmowę. Niezbyt miłą. Stwierdził że mam psychonerwicę narządową i tężyczkę na podstawie tylko tego co mówiłam. Szczególnie tych faktów: - objawy wymienione wyżej, - studiuję na 2 kierunkach (na jednym mam obronę w lutym 2009), - z powodu wady wrodzonej układu pokarmowego mam z nim problemy od kilku lat (zaburzenia czynnościowe, choroby refluksowe - od początku tego wszystkiego jestem ciągle na lekach zmniejszających wydzielanie soku żołądkowego), - bólu brzucha i bólu głowy, który akurat wtedy miałam, - aktualnie bardzo małostresowego życia. Zadał jeszcze podchwytliwe pytanie czy podjadam czekoladę… Podjadam, ale tylko jak okres mam(zwłaszcza gorzką czekoladę, która jest wtedy nadzwyczaj słodka), bo tak to słodycze są dla mnie za słodkie i zamulające. Kiedyś miałam problemy z tłumionymi gniewami, nerwami i wogóle, ale już od dość dłuższego czasu uważam się za naprawdę szczęśliwą osobę, nie stresuję się obroną którą mam za 3 miesiące, ani drugim kierunkiem, ani chorobą układu pokarmowego - nauczyłam się z tym żyć i wiem jak z tym radzić, aby było w miarę dobrze). Ludzie uważają mnie za bardzo wesołą uśmiechniętą osobę, która w razie komplikacji życiowych powariuje góra kilka godzin, siądzie i zacznie racjonalnie myśleć i szukać szybkiego rozwiązania, co na ogół zdaje egzamin i na dłuższą metę nie ma żadnego stresu. Do tego przez te kilka lat badań układu pokarmowego żaden lekarz nie stwierdził mi nerwicy żołądka ani jelit. Każdy stawiał taką samą diagnozę na podstawie badań jakie wykonał i zawsze wynikała ona z mojej wady wrodzonej i ewentualnych tego konsekwencji była trafna. Kiedyś jak byłam bardzo nerwową osobą chodziłam do kilku psychologów i każdy stwierdzał to samo: wszystko ze mną jest w porządku i nie widzi żadnych objaw jakiejkolwiek nerwicy, lęków, jedynie małą odporność na stres. Do tego ten neurolog zalecił mi kolejną dawkę magnezu, który i tak niezbyt co pomaga, i ewentualnie jakiś lek na nerwicę, lęki. Jeśli jednak chcę ten lek pobrać to muszę iść do lekarza rodzinnego by mi go przepisał, bo ten niełaskaw był wypisać receptę. Dodam też że kilka razy byłam na lekach od nerwic i zawsze się po nich źle czułam i szybko kazano mi je odstawiać – wtedy to układ pokarmowy mi wariował. We wtorek dopiero idę do lekarza rodzinnego, żeby też do endokrynologa dał skierowanie. No i właśnie mam pytanie: CO WŁAŚCIWIE MAM ROBIĆ ORAZ GDZIE I JAKĄ POMOC SZUKAĆ??? Jakie jeszcze badania najlepiej zrobić? Do kogo iść z tym wszystkim? Co robić jak drętwieją mi mięśnie i strasznie klata boli (bo tak naprawdę to wszystko coraz bardziej mi się nasila)?? Będę wdzięczna za jakąkolwiek radę :)

^{Wyróżniany jest udar niedokrwienny (ok. 80-90% wszystkich przypadków) oraz udar krwotoczny (ok. 10%). Udar niedokrwienny mózgu. Udar niedokrwienny mózgu, nazywany także „zawałem mózgu” rozwija się w wyniku zatrzymania przepływu krwi przez określone naczynia tętnicze zaopatrujące tkanki mózgowe w tlen oraz składniki odżywcze. Fot: psdesign1 / Wylew krwi do mózgu jest wynikiem przerwania struktur naczyń krwionośnych. Jego bezpośrednią przyczyną może być pęknięcie tętniaka lub nadciśnienie tętnicze. Konsekwencją wylewu krwi do mózgu jest zniszczenie okolicznych tkanek, co jest stanem zagrażającym zdrowiu i życiu człowieka. W zależności od obszaru krwawienia wylew może dawać różne objawy, intensywny ból głowy, drgawki, nudności i wymioty, a nawet utratę świadomości. Wylew krwi do mózgu w fachowej terminologii medycznej określany jest mianem krwotoku śródczaszkowego. Tuż obok zawału mózgu (udaru niedokrwiennego) i krwawienia podpajęczynówkowego jest jednym z najczęstszych typów udaru mózgu. Prawdopodobieństwo jego wystąpienia zwiększa się wraz z wiekiem. Zobacz film: Skąd się bierze udar mózgu? Źródło: 36,6 Przyczyny wylewu krwi do mózgu Wylew krwi do mózgu, nazywany również krwotokiem śródczaszkowym i śródmózgowym, jest jednym z najpowszechniejszych rodzajów udaru mózgu. Wśród jego przyczyn należy wskazać przede wszystkim na tętniaka mózgu, który nieleczony, pęka, doprowadzając w ten sposób do wylewu krwi do mózgu. Częstym podłożem krwotoku śródczaszkowego jest również nadciśnienie tętnicze. Warto wspomnieć także o: urazach głowy, infekcjach mózgu, zaburzeniach krzepliwości krwi nieprawidłowej budowie naczyń krwionośnych (malformacji). Ryzyko wystąpienia krwotoku śródczaszkowego zwiększa się wraz z wiekiem. Osobami najbardziej obciążonymi są mężczyźni po 55. roku życia. Nie bez znaczenia są także czynniki genetyczne - prawdopodobieństwo wylewu krwi do mózgu zwiększa się u osoby, której najbliższa rodzina doświadczyła takiego stanu. Wśród innych czynników ryzyka warto wymienić także: choroby serca (w tym przede wszystkim migotanie przedsionków), cukrzycę, choroby naczyniowe, palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, otyłość, dnę moczanową, choroby tarczycy, przyjmowanie narkotyków (w tym głównie: amfetaminy i kokainy) oraz przyjmowanie antykoncepcji hormonalnej. Objawy krwawienia śródczaszkowego - jak rozpoznać wylew krwi do mózgu? Objawy udaru krwotocznego uzależnione są przede wszystkim od obszaru mózgu dotkniętego krwawieniem. Pierwszym symptomem wylewu krwi jest nagły i intensywny ból głowy. Jednak w niektórych przypadkach udar krwotoczny może przebiegać całkowicie bezboleśnie, dlatego nie należy bagatelizować innych objawów. Wśród najczęstszych symptomów wylewu krwi do mózgu można wymienić: niedowład (a niekiedy nawet paraliż) połowy ciała, często pojawiający się tuż po intensywnym wysiłku fizycznym, bezpośrednio po przebudzeniu się lub wystąpieniu sytuacji stresogennej, osłabienie mięśniowe całego ciała, problemy z poruszaniem się i koordynacją ruchową, zaburzenia widzenia, w tym często podwójne widzenie, majaczenie i utratę świadomości, napad padaczkowy, nudności i wymioty, problemy z mówieniem i zrozumieniem. Zwykle po kilkunastu minutach od pojawienia się pierwszych objawów dochodzi do utraty przytomności. W takim wypadku należy szybko przeciwdziałać, ponieważ jest to stan bezpośrednio zagrażający życiu. Bardzo często po wystąpieniu pierwszych objawów dochodzi do utraty przytomności. Pomoc w takiej sytuacji powinna być jak najszybsza, ponieważ jest to stan zagrożenia życia, a ponad to wczesna interwencja może zapobiec trwałym powikłaniom neurologicznym. Rozpoznanie wylewu krwi do mózgu W przypadku udaru mózgu podstawowym aspektem jest rozpoznanie jego rodzaju i natychmiastowe wdrożenie leczenia. W tym celu wykonuje się pomiar ciśnienia tętniczego, oraz angiografię tomografii komputerowej, niekiedy (w trudnych do zdiagnozowania przypadkach) wykonuje się również angiografię rezonansu magnetycznego. W przypadku wylewu krwi do mózgu w badaniach tych uwidacznia się obszar mózgu, dotknięty krwotokiem. Pierwsza pomoc przy wylewie krwi do mózgu Wylew krwi do mózgu jest stanem bezpośrednio zagrażającym życiu, dlatego też należy jak najszybciej podjąć działania, mające na celu pomóc choremu. Podstawą w udzieleniu pierwszej pomocy osobie, która ma udar krwotoczny, jest przewiezienie jej do szpitala lub zadzwonienie po karetkę pogotowia ratunkowego. Czekając na oddział ratowników medycznych, należy ułożyć chorego w pozycji bezpiecznej ustalonej. Zapobiegnie ona ewentualnemu zachłyśnięciu się wymiocinami. Ponadto należy czuwać nad poszkodowanym i monitorować jego funkcje życiowe. W przypadku ich ustania konieczne jest rozpoczęcie resuscytacji. Zobacz film: Przyczyny pęknięcia naczyń krwionośnych w mózgu. Źródło: Dzień Dobry TVN Leczenie udaru krwotocznego (wylewu krwi do mózgu) Rodzaj leczenia udaru krwotocznego uzależniony jest od obszaru mózgu dotkniętego krwawieniem. Bardzo rzadko zachodzi potrzeba klasycznego leczenia operacyjnego z trepanacją czaszki. Zazwyczaj stosuje się leczenie ogólne i swoiste, przy wdrażaniu którego uwzględniane są współistniejące choroby układu krwionośnego i naczyniowego. Ewentualna farmakoterapia zapobiega wystąpieniu obrzęku mózgu i wzrostowi ciśnienia śródczaszkowego. Ponadto bardzo ważne jest: monitorowanie czynności życiowych i ciśnienia tętniczego (nie powinno być ono ani zbyt niskie, ani zbyt wysokie). Przy udarze krwotocznym mózgu rokowania uzależnione są od rozległości krwotoku oraz szybkości podjętych działań leczniczych. Po wystąpieniu wylewu należy podjąć działania profilaktyczne, które zminimalizują ryzyko wystąpienia kolejnego udaru mózgu. Zobacz film: Operacja wady serca jednokomorowego. Źródło: 36,6} Udar pnia mózgu jest najcięższą postacią udaru. W tej części mózgu znajdują się wszystkie ośrodki odpowiedzialne za najważniejsze funkcje życiowe organizmu, w tym regulację ciśnienia krwi, pracę serca, oddech, czy świadomość. Udar pnia mózgu może prowadzić do zatrzymania oddechu i krążenia. Wylew krwi do mózgu i udar to określenia, które często stosowane są zamiennie. Czy faktycznie odnoszą się do jednej dolegliwości zdrowotnej? Tłumaczymy, jakie są różnice pomiędzy udarem, a wylewem, jak rozpoznać ich objawy. Udar, a wylew – czy to to samo?Choć „udar” i „wylew” w mowie potocznej często stosowane są naprzemian nie oznacza to, że dotyczą one tego samego problemu zdrowotnego. Aby zrozumieć, gdzie leży różnica należy baczniej przyjrzeć się samemu zjawisku udaru również: Suplementy na serce: jakie wybraćCo to jest udar?Udar to zaburzenie czynności mózgu wskutek nieprawidłowego krążenia krwi. Istnieją dwa rodzaje udaru:Udar krwotoczny, spowodowany pęknięciem naczynia tętniczego i wylewem krwi do mózgu. To właśnie ten typ udaru jest nazywany powszechnie wylewem. Udary krwotoczne dzieli się na śródmózgowe i podpajęczynówkowe, w zależności od części mózgu, w której doszło do niedokrwienny, którego przyczyną jest zatrzymanie dopływu krwi do mózgu (nazywany czasem zawałem mózgu).Jak widać, udar, a wylew to dwie zupełnie inne sytuacje, odnoszące się do jednego zaburzenia. Należy dodać, że zdecydowana większość udarów ma charakter niedokrwienny – udary krwotoczne, czyli wylewy stanowią jedynie około 20% wszystkich udarów. Przyczyny udaru niedokrwiennegoCzęstą przyczyną udaru niedokrwiennego mózgu jest miażdżyca – choroba, w trakcie której światło tętnicy zostaje zwężone, a dopływ krwi do organów znacznie utrudniony. Do innych powodów udaru zalicza się zator, czyli skrzeplinę powstającą w sercu lub oderwanie blaszki – przyczyny udaru krwotocznegoNajczęstszą przyczyną wylewu jest wieloletnie zaniedbywanie zbyt wysokiego nadciśnienia tętniczego. Taki stan powoduje powstawanie mikrotętniaków, które po latach są podatne na pękanie. Zmiany mogą powstawać również wskutek ukrytych wad mózgu – kto jest w grupie ryzyka?Ryzyko wystąpienia udaru mózgu wzrasta wraz z wiekiem. Wiąże się ono jednak z innymi dolegliwościami, przez co coraz częściej udary spotykają również młodych ludzi. W grupie ryzyka znajdują się osoby cierpiące na:Nadciśnienie tętnicze,Cukrzycę,Nadwagę,Bezdech senny, ryzyko udaru jest większe u osób spożywających duże ilości alkoholu, palących papierosy i stosujących niezdrową dietę bogatą w wysoce przetworzone i tłuste produkty. Na udar krwotoczny narażone są także osoby stosujące stale leki przeciwzakrzepowe. Objawy udaru mózgu – jak je rozpoznać?Udar, zarówno krwotoczny jak i niedokrwienny to stan bezpośredniego zagrożenia życia. W razie jego wystąpienia niezwykle ważna jest odpowiednio szybka reakcja na specyficzne objawy. W takim razie, jak rozpoznać udar? Alarmujące są następujące symptomy:Osłabienie mięsni kończyny (niedowład, drętwienie),Zaburzenia mowy,Opadnięcie kącika ust,Wymioty,Zaburzenia widzenia,Bóle głowy,Zaburzenia równowagi,Utrata wspomniane dolegliwości mogą być zarówno objawami wylewu, jak i udaru w razie wystąpienia udaruOsoba, u której podejrzewany jest udar musi być jak najszybciej przewieziona do szpitala, gdzie zostanie poddana tomografii komputerowej. Badanie umożliwia stwierdzenie, jaki rodzaj udaru wystąpił i w której części mózgu jest zlokalizowany. Inne procedury medyczne wykorzystywane w razie udaru to np. rezonans magnetyczny oraz angiografia tętnic pamiętać, że w razie wystąpienia udaru czas jest na wagę złota – szybkie zapewnienie choremu pomocy medycznej zminimalizuje szkody, jakie udar wywoła w mózgu. Leczenie pacjenta po udarzePo udarze niedokrwiennym bardzo ważne jest wdrożenie leczenia przeciwzakrzepowego i przeciwpłytkowego. W niektórych przypadkach zaleca się również inwazyjne zwężanie tętnic szyjnych (angioplastykę).Jak chronić się przed udarem?Przebyty udar może pociągać za sobą poważne konsekwencje zdrowotne, w tym paraliż, zaburzenia mowy czy pamięci, a nawet zgon. Ryzyko wystąpienia udaru można zmniejszyć zmieniając tryb paleniaNałóg papierosowy to jedna z głównych przyczyn miażdżycy, która jest bezpośrednim powodem udaru niedokrwiennego. Chcesz zmniejszyć ryzyko udaru? Przestań palić!Ogranicz alkoholDuże ilości alkoholu wpływają bardzo niekorzystnie na funkcjonowanie układu krwionośnego. Aby oddalić od siebie ryzyko udaru warto zrezygnować z napojów wyskokowych lub chociaż zmniejszyć ich spożywanie do fizycznaUprawianie sportu wpływa pozytywnie na funkcjonowanie układu krwionośnego. Udowodniono, że regularna aktywność reguluje ciśnienie krwi i zapobiega stanom sprzyjającym udarowi, m. in. miażdżycy. Kontrola ciśnienia krwiPrzyczyną wylewu, czyli udaru krwotocznego jest wieloletnie zbyt wysokie ciśnienie krwi. Aby uchronić się przed wylewem, regularnie wykonuj badania dietaAby zminimalizować ryzyko wystąpienia udaru warto zmienić sposób żywienia na zdrowszy. Dieta przeciwudarowa powinna zawierać produkty obniżające ciśnienie krwi. Należą do nich m. in: łosoś, bataty, fasola, jagody, chudy nabiał, banany, orzechy, nasiona pamiętać, że udar, a wylew to tak naprawdę dwa rodzaje jednej dolegliwości, jaką jest udar mózgu. Nie należy zapominać i o tym, że udar nie dotyczy wyłącznie osób starszych – coraz częściej spotyka osoby młode, prowadzące niezdrowy tryb życia. Tymczasem wystarczy zaledwie kilka zmian, aby drastycznie zmniejszyć ryzyko wystąpienia stanu zagrażającemu życiu. afazja przewodzeniowa, afazja podkorowa, afazja transkorowa. 2. Przyczyny afazji. Najogólniej mówiąc, przyczyny afazji leżą w mózgu. Wszelkie patologie, które doprowadzają do destrukcji tkanki nerwowej, mogą spowodować uszkodzenie, które będzie manifestowało się właśnie zaburzeniami związanymi z mową. Witam,od półtora roku coś strasznego dzieje się z moją głową .Stało się to nagle i trzyma do tej pory,nie daje mi funkcjonować .Otóż pewnego dnia po prostu jakbym straciła świadomość na jawie ,a jednocześnie jestem świadoma ,chodzę itd..Jestem kompletnie otępiała,otumaniona,mam uścisk połowy głowy, który rozchodzi się na oko i ucho jakby coś od wewnątrz uciskało mi głowę ,która waży tonę,mam zatkane uszy w których słyszę świst i szumy ,wzrok niewyraźny ,zawroty,bujanie w ciele,ból karku,ściśnięte mięśnie twarzy i percepcja postrzegania świata jest zmieniona,czuję się jakbym śniła ,jestem senna,zamulona,moja pamięć i koncentracja są bardzo słabe. Mam 33 lata,nigdy nie brałam używek (picie,palenie,narkotyki),przyjmuję masę suplementów ,mam niedużą nadwagę i zapewne problemy z badania (wszystkie prawidłowe) to :tomografia głowy z kontrastem i bez,rezonans głowy z kontrastem,rtg płuc,pełna morfologia w tym pakiet wątrobowy,mocz,pełny pakiet tarczycowy,borelioza,eeg,pełne badanie okulistyczne (stwierdzone ciśnienie w uciskanym oku,zakrapiam krople na zbicie).Na dziś dzień mam stwierdzone nadciśnienie max do 150 /90 (biorę Polpril 5 mg dwa razy dziennie) ,nerwicę (chodzę na terapię) i depresję (biorę Seronil 20 mg) ,przede mną doppler tętnic szyjnych ,pełny rezonans kręgosłupa ,badanie kardiologiczne .Co mi może być i jakie badania powinnam jeszcze wykonać? Jestem całkowicie załamana moim stanem ,czy to możliwe,że miałam coś w rodzaju mini udaru/wylewu którego skutki odczuwam lub coś naciska mi na nerwy w kręgosłupie i stąd to odrealnienie? KOBIETA, 34 LAT ponad rok temu Czy autyzm jest wyleczalny? Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się, czy autyzm jest wyleczalny. Wydaje mi się, że te trudności mogą wynikać z nerwicy. Polecam omówić tą sprawę bardziej dogłębnie z terapeutą. Pozdrawiam 0 Witam, jeśli zostaną wykluczone choroby neurologiczne wskazana jest dodatkowo diagnostyka i leczenie podłoża psychogennego. Pozdrawiam serdecznie 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy to mogą być objawy udaru mózgu? – odpowiada Bartłomiej Rawski Czy mogła przejść udar mózgu? – odpowiada Dr n. med. Magdalena Nowaczewska Jak leczyć nadpobudliwość po udarze? – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak Dlaczego mam drżenia mięśni? – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Problem z zawrotami głowy u 26-letniej kobiety – odpowiada Lek. Bartłomiej Grochot Jak leczyć problemy ze snem po udarze? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej Jakie jeszcze badania mogę jeszcze wykonać przy takim samopoczuciu? – odpowiada dr n. med Monika Łukaszewicz Co znaczą te objawy po udarze u taty? – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Czy nerwica mogła spowodować objawy udaru? – odpowiada Klaudia Sujecka Konsultacje psychologiczne po udarze mózgu – odpowiada Lek. Jerzy Bajko artykuły

Udar mózgu u seniora — objawy. Do niepokojących objawów udaru mózgu u seniora zalicza się: • stopniowe drętwienie jednej strony ciała (ręki, następnie nogi); • omdlenia; • nudności; • gwałtowny ból głowy; • zaburzenia widzenia (może dotyczyć tylko jednego oka); • niedowład mięśni twarzy; • nienaturalny grymas Wstajesz rano zmęczony i bez sił? Być może na twoje samopoczucie ma wpływ wieczorna dieta. Dowiedz się, co jeść, a czego nie jeść na kolację. To, co jemy, ma nie tylko wpływ na nasze zdrowie, ale i samopoczucie. Jednak liczy się nie tylko to, co spożywamy, ale i o jakiej porze. Okazuje się, że niektóre produkty należy jeść do południa, a inne zalecane są do zjedzenia kilka godzin przed snem. Te ostatnie mają dobroczynny wpływ na nasz organizm, np. zawierają składniki odżywcze, które wpływają na układ nerwowy. Działają one wyciszająco, uspokajająco, co przekłada się na zdrowszy, dłuższy sen i lepsze samopoczucie rano, po jeść kolację?Zanim przejdziemy do kwestii, co jeść wieczorem przed snem, przypomnijmy kilka ważnych zasad: Ostatni posiłek najlepiej zjeść na 3-4 godziny przed snem. Dzięki temu nie pójdziemy spać głodni (mogłoby to skutkować nocnym podjadaniem), a poza tym nie będziemy przejedzeni, bo organizm zdąży strawić zjedzony posiłek. Posiłki spożywane przed snem powinny być lekkostrawne. To ważne, bo metabolizm wieczorem zwalnia, a niestrawione resztki jedzenia mogą zalegać w jelitach, fermentować i prowadzić do nieprzyjemnych problemów, a nawet poważnych chorób. Wybierając produkty na kolację, warto brać pod uwagę te, które zawierają tryptofan – jest to aminokwas, który wspiera produkcję melatoniny – hormonu odpowiedzialnego za rytm dobowy organizmu, w tym również za sen. Związek ten zawierają jaja, pestki dyni, banany oraz orzechy. Istotna jest też zawartość błonnika w diecie, ponieważ dzięki niemu faza głębokiego snu trwa dłużej. Co jeść na kolację, by rano nie mieć problemów ze wstawaniem?Poniżej lista polecanych produktów do spożywania przed snem przygotowana przez serwis Kuchnia Wirtualna Polska. Orzechy pistacjowe – pistacje są nie tylko smaczne, ale również korzystne dla naszego zdrowia. Zawierają wiele cennych dla zdrowia witamin, te z grupy B, które mają dobroczynny wpływ na działanie układu nerwowego. Czarny ryż – ten produkt ma bardzo wiele cennych dla zdrowia składników odżywczych, duże ilości błonnika pokarmowego (dzięki niemu faza głębokiego snu trwa dłużej), witamin z grupy B, a także żelaza i magnezu. Dzięki tym składnikom organizm lepiej wypoczywa podczas snu, co przekłada się na lepsze samopoczucie rano, bo przebudzeniu. Jajko – zawiera ono bardzo dużo tryptofanu – aminokwasu, który wspiera produkcję melatoniny, poza tym można w nim znaleźć duże ilości witamin z grupy B, kobalaminy (B12) niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Jej niedobory często przejawiają się kłopotami ze snem, chronicznym zmęczeniem, pogorszeniem nastroju. Czarna porzeczka oraz jagody goji – owoce te zawierają spore ilości witaminy C, która wzmacnia nie tylko odporność, ale również zmniejsza uczucie zmęczenia. Otręby pszenne – stanowią one bogate źródło błonnika pokarmowego, a także witamin z grupy B, w tym kwasu pantotenowego (witamina B5) uczestniczącego w syntezie licznych hormonów i neuroprzekaźników, które wpływają na układ nerwowy, a ich odpowiedni poziom zapewnia zdrowy sen i ułatwia poranne wstawanie z łóżka. Kakao – kakao zawiera duże ilości magnezu i wapnia, dzięki tym składnikom pomaga złagodzić objawy zmęczenia, osłabienia. Oczywiście lista produktów, które warto jeść na kolację, jest znacznie dłuższa. Czego nie powinniśmy jeść przed snem?Na liście produktów, których lepiej unikać przed snem znalazły się: słodycze, które zawierają ogromne ilości węglowodanów, które sprawiają, że o wiele częściej wybudzamy się w nocy i podjadamy; fast food, które zawierają szkodliwe dla zdrowia tłuszcze, są ciężkostrawne, przyczyniają się do refluksu i uczucia zgagi, a także zaburzają cykl snu; pikantne dania – są one, podobnie jak fast foody, ciężkostrawne, a nasz metabolizm wieczorem zwalnia i przez to wolniej trawi spożyte pokarmy; dania wysokobiałkowe – białko zwierzęce długo się trawi; owoce – niestety zawierają one duże ilości fruktozy, którą trudniej naszemu organizmowi stracić wieczorem, gdy metabolizm działa wolniej, niestrawiony cukier odkłada się w postaci tłuszczu. Źródło: Kuchnia Wirtualna Polska

Co prawda najczęściej występuje on u osób w wieku powyżej 60. roku życia, ale zdarza się też u młodych. Dlatego każdy nietypowy, uporczywy ból głowy wymaga diagnostyki. Zdarza się, że objawy udaru mózgu są bardzo nietypowe, ale najbardziej charakterystycznym symptomem jest opadnięcie kącika ust, niedowład ręki lub nogi.

Udar we śnie dotyczy 1 na 5 przypadków pacjentów z udarem mózgu. Jest częstym źródłem lęku dla osób zagrożonych problemami kardiologicznymi, dlatego warto wiedzieć, co sprzyja jego wystąpieniu. Wyjaśniamy, czym jest „wake-up stroke”, u której godzinie dochodzi do niego najczęściej i kto jest nim najbardziej zagrożony – a także jak rozpoznać alarmujące objawy udaru, wymagające szybkiego udzielenia treściCzym jest udar po przebudzeniu, czyli „wake-up stroke”?Kto jest najbardziej narażony wybudzający udar?Alarmujące objawy udaru mózgu Czym jest udar po przebudzeniu, czyli „wake-up stroke”?Udar to nagły problem wymagający natychmiastowej pomocy medycznej. Niestety, ten zagrażający życiu incydent kardiologiczny może wydarzyć się w dowolnym momencie, również podczas snu. Według różnych badań ma to miejsce w 8-28 proc. udarów, a w źródłach polskich podaje się, że jest to ok. 20 proc. pacjentów z udarem jest, by obudzić się z objawami udaru mózgu wskutek tego, że wydarzył się on podczas snu. W takiej sytuacji czasem mówi się o „wake-up stroke”, czyli udarze wybudzającym, albo też względem medycznym wybudzający udar nie różni się niczym od zwykłego udaru, jednak może mieć o wiele groźniejsze skutki w związku z opóźnieniami w uzyskaniu pomocy. W przypadku osoby, która kładzie się spać z normalnym samopoczuciem i budzi z symptomami udaru, nie wiadomo, kiedy miał on według nowych doniesień wake-up stroke zachodzi tuż przed przebudzeniem, niezmiennie dla pacjenta liczy się każda minuta. Czas na udzielenie skutecznej pomocy to zaledwie 4,5 godziny, a z każdą chwilą stan pacjenta się szybkie udzielenie decyduje o zdrowiu i życiu osoby z udarem, ponieważ wiąże się on z zaburzeniem dopływu krwi do mózgu i powoduje bezpowrotne obumieranie komórek nerwowych. Do rozwoju tej sytuacji może dojść na skutek zablokowania dopływu krwi (jest to postać niedokrwienna, która stanowi większość przypadków) lub pęknięcia naczynia krwionośnego i wycieku krwi (wylew krwi do mózgu, który stanowi ok. 13 proc. udarów).Udary we śnie zwykle stwierdzane są począwszy od godziny 6 rano. W godzinach porannych do udaru najczęściej dochodzi około 8: jest najbardziej narażony wybudzający udar?Chociaż udary po przebudzeniu ma praktycznie takie same przyczyny i mechanizm, co udary występujące o innych porach, w badaniach udało się ustalić, że są częstsze u pewnych grup dla której udary mogą zachodzić we śnie, są okołodobowe zmiany w organizmie dotyczące pracy serca, ciśnienia krwi i jej krzepnięcia. Dlatego wake-up stroke może być większym zagrożeniem dla osób z zaburzeniami dotyczącymi wymienionych dotąd ustalono, wystąpieniu wake-up stroke sprzyjają:Migotanie przedsionków serca – częstsze występowanie epizodów migotania przedsionków serca stwierdza się z samego rana. Skoki ciśnienia krwi – udary we śnie częściej dotyczą osób z dużymi porannymi wahaniami skurczowego ciśnienia krwi (o 40-60 mm Hg), które najczęściej wynikają z sztywności naczyń krwionośnych wynikającej z ich chorób; u osób zdrowych poranne ciśnienie jest wyższe tylko o 20-25 mm Hg. Zaburzenia snu, zwłaszcza związane z obturacyjnych bezdechem sennym – choć dotyczy to udarów ogółem, w jednym z badań wykazano jednak, że te pacjenci doznający porannego udaru częściej należą do osób chrapiących (90,5 proc.) niż ci, u których mają one miejsce podczas czuwania (70 proc.). Złe wyniki lipidogramu – czynnikiem ryzyka udaru jest wysoki poziom cholesterolu we krwi, a według niektórych badań osoby przeżywające ten wybudzający mają zdecydowanie gorsze profile lipidowe niż ci, których uratowano po innego rodzaju udarze. Nadciśnienie tętnicze – ten ogólny czynnik ryzyka udaru jest szczególnie związany z występowaniem podczas snu udaru niedokrwiennego mózgu. Palenie tytoniu – zwiększa ryzyko udaru, a u osób dostających go we śnie dotyczy to szczególnie udaru będącego skutkiem wylewu krwi do mózgu Wiek – ryzyko wystąpienie udaru rośnie wraz z wiekiem i choć najczęściej dotyczy osób mających ok. 70 lat, w jednym z badań ten we śnie u większej liczby pacjentów miał miejsce nieco później, w 72. roku życia. W innym osoby przeżywające wybudzający udar byli znacznie młodsi niż ci, których wyratowano z udaru podczas czuwania. Udar pod czas snu częściej występuje w jego fazie REM, czyli gwałtownych ruchów gałek ocznych, kiedy najczęściej objawy udaru mózguUdar wymaga szybkiego rozpoznania, a to jest możliwe na podstawie objawów. Są one charakterystyczne i dość łatwe do rozpoznania, ponieważ często dotyczą tylko połowy najczęstszych objawów udaru, w tym również wake-up stroke, należą:zaburzenia lub utrata widzenia, niewyraźna mowa, osłabienie mięśni kończyn po jednej stronie ciała, opadanie kącika oka lub ust, zwiotczenie połowy twarzy, ból i zawroty głowy, dezorientacja. Rzadko pojawiają się zaburzenia czucia, inkontynencja moczowa, czkawka, problemy z koordynacją czy objawy podobne do które przywraca krążenie w mózgu po udarze niedokrwiennym, polega na dożylnym podaniu leku trombolitycznego w postaci tkankowego aktywatora plazminogenu (tPA). Leku nie wolno podawać w przypadku wylewu krwi do mózgu, przy którym u pacjenta musi zostać obniżone ciśnienie krwi. W pierwszej kolejności konieczne jest więc ustalenie typu wylewu, co dodatkowo przedłuża oczekiwanie na ofertyMateriały promocyjne partnera ^{UDZIELONE ODPOWIEDZI. W takim przypadku, wypadek w pracy może być uznany, jeżeli spełnia 3 warunki: nagłe zdarzenie spowodowane przyczyną zwenętrzną, związek z pracą, uraz lub śmierć. Wypadek powinien zostać zgłoszony pracodawcy a on powołuje komisję, która w ciągu 14 dni musi sporządzić protokół, wyjaśniający}

Czytanie lektora: Istnieją dwa rodzaje udarów - niedokrwienny oraz krwotoczny - wylew. Do udaru niedokrwiennego może dojść, jeśli nastąpi niedotlenienie pewnej części mózgu z powodu zamknięcia naczynia krwionośnego. Wylew z kolei oznacza pęknięcie naczynia w mózgu. Przyczyną może być wysokie nadciśnienie tętnicze lub tętniak naczynia krwionośnego. Gdy wylew jest rozległy, wymaga wtedy leczenia operacyjnego. Jeśli jest niewielki, tzn. krew znajduje się w niewielkiej części mózgu, operacja zazwyczaj nie jest potrzebna, a krew po jakimś czasie wchłania się samoistnie. Udar niedokrwienny i udar krwotoczny powodują, że giną komórki mózgowe w miejscu, gdzie doszło do niedokrwienia lub krwotoku (wylewu). Często udar niedokrwienny poprzedzają zawroty głowy oraz ból. Przeważnie towarzyszy im przejściowy niedowład rąk lub nóg, trudności w mówieniu. Jeżeli zakrzep utworzył się w naczyniu mózgowym zmienionym przez miażdżycę, objawy udaru niedokrwiennego mogą narastać szybko lub stopniowo w ciągu kilku godzin, a nawet dni. Jeśli zaś udar został spowodowany przez zator, gdy oderwany skrzep niesiony z prądem krwi zaczopował tętnicę mózgową, wówczas wstępnych objawów prawie nie ma. Udar mózgu wykrywany jest na podstawie badania neurologicznego, badania obrazowego głowy oraz na podstawie objawów klinicznych. Od tego, czy udar jest krwotoczny, czy niedokrwienny zależy, jak będzie przebiegało dalsze leczenie. Jeżeli tomografia komputerowa wykryła niedokrwienny udar mózgu, pacjent może zostać poddany leczeniu trombolitycznemu. Leki, które otrzymuje chory mają rozpuścić powstały krzep i przywrócić krążenie krwi w tętnicach mózgowych. Wylew jest poprzedzany silnym, piorunującym bólem głowy, wymiotami i drgawkami. Ponad połowa chorych traci przytomność. W większości takich udarów dochodzi do obrzęku mózgu. Może dojść do zatrzymania krążenia. Ponieważ w mózgu znajdują się ośrodki kierujące układem ruchu oraz mowy, uszkodzenie któregoś z tych ośrodków może spowodować niedowład czy paraliż rąk, nóg albo kłopoty z wypowiadaniem słów. Jeżeli udar dotknął prawej półkuli, zaburzenia ruchu czy czucia pojawiają się po lewej stronie ciała i na odwrót. Pojawiają się zaniki pamięci. Powrót do zdrowia po wylewie trwa bardzo długo i jest zazwyczaj bardzo trudny. Diagnostyka jest identyczna jak w przypadku udaru niedokrwiennego. Na podstawie samego obrazu klinicznego specjalista nie jest w stanie stwierdzić, z którym rodzajem udaru ma do czynienia, dlatego niezbędne jest wykonanie badań dodatkowych. Podstawowymi narzędziami diagnostycznymi są badania neuroobrazowe np. tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny, które uwidaczniają wynaczynioną do mózgu krew. Rehabilitacja pacjenta powinna być rozpoczęta możliwie jak najszybciej. Na początku w szpitalu, potem zaś pod opieką domowników i osób zajmujących się profesjonalnie rehabilitacją. Cała rehabilitacja jest bardzo długa i męcząca. W takim przypadku najlepiej jest poddać się leczeniu przez wykwalifikowanego rehabilitanta, który wprowadzi do leczenia tzw. rehabilitację poudarową, neurologiczną (prądy interferencyjne – Nemecka lub INTERDYN - prądy średniej częstotliwości, które działają przeciwbólowo, stymulująco i tonizująco, a także regulują zaburzenia układu nerwowego). neurolog neurochirurgia wewnatrznaczyniowa neuroradiologia zabiegowa neurochirurg rehabilitacja tomografia komputerowa Tagi: udar, wylew, udar niedokrwienny POWRÓT *Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem. Czy artykuł był pomocny? Prosimy o ocenę.

kłopot w chodzeniu. drętwienie twarzy, rąk lub nóg. czasowe porażenie. Udar zatorowy nie powoduje wszelkie unikalne objawy. Objawy mogą się znacznie różnić w zależności od osoby i udaru mózgu. Objawy mięśniowe mogą obejmować: trudności z koordynacją. sztywne mięśnie. uczucie osłabienia po jednej stronie lub wszystkie, z

Zawał i udar mózgu to dwie groźne choroby, które mogą doprowadzić do ciężkiego kalectwa, nawet śmierci. Pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego – jedna dotyczy serca i układu krążenia, zaś druga – mózgu i tkanki nerwowej. Jednak poza tym, że obie w sposób dramatyczny mogą pogorszyć jakość życia, mają jeszcze jedną wspólną cechę – są na ogół spowodowane przez te same czynniki. Zawał serca jest to martwica mięśnia sercowego spowodowana niedokrwieniem. Powstaje zwykle na tle choroby niedokrwiennej serca, której rozwój jest przyczyną zwężenia jednej z tętnic wieńcowych – naczyń, które zaopatrują mięsień sercowy w tlen. Najczęściej następuje to na skutek zakrzepu na pękniętej blaszce miażdżycowej, który zamyka naczynie wieńcowe. Do czynników ryzyka choroby wieńcowej i zawału serca należą: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, otyłość, palenie papierosów, brak ruchu, stres. Zobacz film: "Uwarunkowania genetyczne chorób serca" Zawał serca w wielu przypadkach doprowadza do śmierci lub do znacznego ograniczenia aktywności w życiu codziennym. Udar mózgu to nagłe wystąpienie objawów uszkodzenia mózgu powstałego w wyniku zaburzeń krążenia mózgowego. Może przebiegać z utratą świadomości lub bez niej. Podłoże schorzenia stanowi niedokrwienie tkanki mózgowej wskutek zakrzepu lub zatoru tętnic mózgowych (jest to udar niedokrwienny – 80% przypadków) lub krwotok mózgowy (udar krwotoczny – około 20%). Udar niedokrwienny można nazwać zawałem mózgu, gdyż wskutek braku dopływu krwi do tkanki nerwowej dochodzi do jej martwicy. spis treści 1. Objawy udaru mózgu 2. Miażdżyca 1. Objawy udaru mózgu Mogą być bardzo różne, np.: porażenie lub niedowład (osłabienie) jednej kończyny albo całej połowy ciała, porażenie mięśni twarzy, zaburzenia czucia w połowie ciała, nagłe zaniewidzenie na jedno oko, zaburzenia zachowania, zaburzenia mowy i rozumienia słów. Przy odpowiednim leczeniu objawy te mogą się wycofać, przynajmniej częściowo. Czasami jednak pozostają już do końca życia. Nierzadko skutkiem udaru jest trwałe kalectwo lub nawet śmierć. Ważne jest jak najszybsze przewiezienie chorego do szpitala na oddział neurologiczny – najlepiej w ciągu 3 godzin od wystąpienia objawów. Niestety, rzadko jest to możliwe. Najczęstszymi przyczynami tego schorzenia są miażdżyca, a także nadciśnienie tętnicze i zatory pochodzenia sercowego (np. przy migotaniu przedsionków). Czynnikami ryzyka udaru są stany sprzyjające rozwojowi miażdżycy, a więc te same, które przyczyniają się do choroby wieńcowej i zawału serca! 2. Miażdżyca Współczesny stan wiedzy medycznej uznaje miażdżycę za przewlekły stan zapalny zajmujący przede wszystkim średnie i duże tętnice. Proces ten rozpoczyna się już w młodym wieku (nawet w dzieciństwie), jednak pierwsze objawy miażdżycy jego rozwoju pojawiają się zwykle dopiero około 50. roku życia. U osób z czynnikami ryzyka (genetyczne i środowiskowe – np. palenie tytoniu, bogatotłuszczowa dieta, brak ruchu) mogą wystąpić dużo wcześniej. Proces miażdżycowy rozpoczyna się uszkodzeniem śródbłonka naczyń krwionośnych, czyli komórek, które je wyściełają. Przyczyniają się do tego turbulentny (zaburzony) przepływ krwi w nadciśnieniu tętniczym, toksyczne składniki dymu papierosowego, wolne rodniki tlenowe, utlenione cząsteczki LDL (tzw. zły cholesterol), glikowane proteiny obecne w krwi cukrzyków. Uszkodzenie nabłonka prowadzi do agregacji płytek krwi i nacieku ściany naczynia przez leukocyty oraz makrofagi, które obładowane lipidami z czasem stają się komórkami piankowatymi, a także do namnażania się komórek mięśniowych tworzących ścianę naczynia. Powstaje blaszka miażdżycowa, która zwęża światło naczynia krwionośnego. Jeśli jest ona stabilna, nie powoduje na razie większych kłopotów. Jednak największe niebezpieczeństwo stanowi pęknięcie blaszki miażdżycowej, kiedy stanie się ona niestabilna pod wpływem toczącego się w niej procesu zapalnego i wydzielanych przez leukocyty białek zapalnych. Doprowadza to do powstania zakrzepu, który może zaczopować tętnice i przerwać strumień krwi płynący do narządu. Bez względu na to, jaka to będzie tkanka – nerwowa czy mięśniowa serca – skutek będzie podobny: martwica i utrata funkcji. Różnica polega na wrażliwości różnych komórek na niedokrwienie – neurony umierają szybciej niż komórki mięśni. Zarówno udar, jak i zawał serca mogą jednak prowadzić do śmierci lub trwałego kalectwa. Obie choroby manifestują się w zupełnie inny sposób, jednak do ich rozwoju przyczyniają się takie same czynniki. Jeśli chcemy uniknąć zarówno udaru, jak i zawału, warto już dziś zadbać o swoje zdrowie: Wykonać badania krwi na poziom cholesterolu i cukru. Kontrolować ciśnienie tętnicze. Rzucić palenie papierosów. Schudnąć, aby BMI było mniejsze niż 25. Więcej się ruszać – codziennie! Mniej się denerwować. Nie przesadzać z piciem alkoholu. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Karolina Kropiewnicka-Buczek Lekarz, autorka wielu publikacji naukowych.

Wśród schorzeń tego narządu wymienia się różne jednostki, takie jak np.: zapalenie móżdżku, guz czy udar. Przeczytaj też: Niedoczulica – przyczyny, objawy, leczenie. Udar móżdżku – niedokrwienny, krwotoczny – przyczyny. Niedokrwienie móżdżku jest rzadko występującym schorzeniem. Szacuje się, że stanowi on zdecydowanie

SZACUJE SIĘ, ŻE NAWET CO OSIEM MINUT KTOŚ W POLSCE DOŚWIADCZA UDARU. ZAMIAST BAĆ SIĘ JEGO KONSEKWENCJI, POSTAW NA DOBRĄ PROFILAKTYKĘ. WBREW POWSZECHNEJ OPINII UDAROWI MOŻNA ZAPOBIEGAĆ, I TO W DOŚĆ PROSTY SPOSÓB. TRZEBA ZNAĆ CZYNNIKI RYZYKA, A W RAZIE WYSTĄPIENIA OBJAWÓW WIEDZIEĆ, JAK POMÓC CZYM JEST UDAR?Problem pojawia się, kiedy na skutek niedrożności lub pęknięcia naczyń krwionośnych część mózgu przestaje być dotleniona i odżywiona. W większości przypadków są to udary niedokrwienne spowodowane zwężeniem lub zamknięciem jednej z tętnic. Sytuacje, kiedy na skutek pęknięcia naczynia krew rozlewa się w mózgu to tzw. JAKIE SĄ OBJAWY UDARU?Nagły, silny ból głowy to niejedyny symptom udaru. Zależnie od obszaru ciała, do którego przestała płynąć krew, pojawia się niedowład jednej kończyny lub połowy ciała, nagłe zaburzenia mowy (mowa bełkotliwa, niezrozumiała) i czucia (drętwienie). Charakterystycznymi objawami są też asymetria twarzy (np. opadanie kącika ust), kłopoty z widzeniem, utrata równowagi, zawroty głowy, zaburzenia lub utrata KIEDY DO LEKARZA?Nawet jeśli wymienione dolegliwości nie kończą się udarem, mogą być jego zapowiedzią (to tak zwany mały udar). Dlatego zawsze w przypadku ich wystąpienia należy pójść do lekarza, najlepiej neurologa pracującego na szpitalnym oddziale udarowym. Niestety, najczęściej chorzy nie wiążą objawów z udarem, próbują je przeczekać. Bagatelizują je, zwłaszcza kiedy same mijają. Tymczasem mogą to być sygnały przepowiadające, wymagające konsultacji CZY UDAR DOTYCZY TYLKO SENIORÓW?Nie tylko. Choć zagrożenie rośnie wraz z wiekiem, nie ma osób, które mogłyby nie obawiać się udaru. Choroba może dotknąć każdego, niezależnie od wieku i płci. Najczęściej jednak zdarza się po 65. roku życia, ale około 5 proc. chorych to osoby młode: 20-, 35-latkowie, kobiety w ciąży i świeżo upieczone CZY MOŻNA ZAPOBIEC UDAROWI?Tak. Trzeba zminimalizować czynniki ryzyka. Co to oznacza w praktyce? Przede wszystkim niebagatelizowanie chorób, które sprzyjają udarom: nadciśnienia (najczęstsza przyczyna), miażdżycy, cukrzycy i otyłości. Oprócz tego należy zrezygnować z palenia papierosów i ograniczyć picie alkoholu. Ważny jest też regularny wysiłek fizyczny, najlepiej o umiarkowanym natężeniu (marsze, jazda na rowerze) oraz właściwa dieta: ograniczenie tłuszczów nasyconych i soli przy jednoczesnym zwiększeniu spożycia warzyw, owoców i ryb morskich. Niektóre leki, między innymi aspiryna, mogą zminimalizować zagrożenie. Dlatego jeśli masz problemy z ciśnieniem, glukozą i cholesterolem albo cierpisz na migotanie przedsionków, koniecznie porozmawiaj o tego typu profilaktyce ze swoim CO NALEŻY KONTROLOWAĆ?Jeśli chcesz ustrzec się udaru koniecznie wykonaj USG dopplerowskie przepływów dogłowowych, USG serca i EKG. Oprócz podstawowych parametrów krwi kontroluj też poziom cukru i cholesterolu, sprawdź poziom trójglicerydów, kreatyniny, kwasu moczowego, a także minerałów: potasu i sodu. Potas wpływa na pracę układu krążenia, a razem z sodem decyduje o gospodarce wodnej JAK SZYBKO WEZWAĆ POMOC?Nie zwlekaj ani chwili. Jeśli zauważysz u siebie lub kogoś innego dolegliwości, które mogą świadczyć o udarze, zapisz godzinę wystąpienia objawów i dzwoń po pogotowie (numer 112 lub 999). Im szybciej chory zostanie poddany leczeniu, tym większe szanse na to, że zachowa sprawność i życie. Podanie leków godzinę od zdarzenia pozwala w większości przypadków wyjść ze szpitala na własnych nogach. Trzy i pół godziny później udaje się to tylko co dziesiątemu pacjentowi. Nie przenoś chorego, nie podnoś, nie podawaj na własną rękę żadnych leków. Przykryj go kocem, żeby się nie wychłodził i zostań przy nim tak długo, aż przyjedzie karetka. Masz prawo domagać się transportu do najbliższego oddziału udarowego. .